De lente is hier inmiddels begonnen en 'dat' begint te kriebelen. Oftwel Ewald en ik willen er wat vaker op uit. Nu staat Sydney bekent om zijn kilometers lange stranden en dus ook zijn/haar eraan gerelateerde wandelpaden. De meest ideale tijd om dit te doen is natuurlijk op een door-de-weekse dag en aangezien Timo 3 hele dagen naar pre-school gaat, combineren wij het onvermijdelijk zakelijke (hoe kom ik aan een baan?) met het aangename sportieve. Gewapend met een rugzak die meer bureauaccessoires dan levensmiddelen herbergt, gaan wij driftig op pad. Telkens weer rechtvaardigen wij onszelf door te zeggen: "Nu kan het nog!" "Als je straks weer in het drukke arbeidsproces zit, komt het er niet meer van!"
Zo probeert Ewald 1x per week een dag 'vrij'( raar woord voor ons!) te houden.
Zo hebben wij reeds diverse malen de route van 'Coogee Beach' naar 'Bondi Beach' gelopen (vv) en met een aardig tempo lukt ons dat in 2,5 uur, waarbij wij onszelf natuurlijk regelmatig trakteren op een niet te versmaden TKW (take a way) koffie. Maar daar kom ik straks nog op terug.
Onderweg vergapen wij ons aan de prachtige optrekjes (for the happy few....!) die uitkijken over het water en dromen wij rustig verder. Tijdens die wandelingen ontdek je steeds weer nieuwe plekjes, zo ook weer een schitterend aangelegd klein strandje waar Timo naar hartelust kan spelen en wij niet bang hoeven te zijn, dat hij door de vaak sterke onderstroming naar zee kan worden getrokken. Ook al kunnen kids hier op jonge leeftijd aardig zwemmen, de zee blijft gevaarlijk.
Vorige week hebben we onze beenspieren wat langer gepijnigd en hebben we de bekende route alhier van 'The Spitbridge' naar 'Manly' gelopen, waarbij wij de auto bij deze brug hebben geparkeerd (gratis wel teverstaan en dat is hier uitzonderlijk!) en de bus terug hebben genomen. Volgens de beschrijving duurt de route 4 uur, maar dan wel met de nodige ingelaste pauzes, want binnen 3 uur waren wij al op onze eindbestemming. Oeps, vergeten te genieten onderweg waarschijnlijk. De route is zeer afwisselend, waarbij je niet alleen langs de kust wandelt, maar ook door natuurgebied en woonwijken komt. De moeite waard en dus voor herhaling vatbaar. Vanaf het hoger gelegen gedeelte van 'Manly' heb je een prachtig uitzicht over de stad en de andere wijken. Na afloop aan het water gelunched, met de blote voeten in het zand en nagenietend met een overheerlijke KOFFIE.
Het woord KOFFIE is een verhaal apart; je hebt ze in alle soorten en maten.
Long black, flat white, espresso, macchiato, latte, cappucino, decaf, soy, skinny, weak, strong, en extra hot. En niet te vergeten voor de allerkleinsten onder ons; de babycino´s. Kleine bekertjes opgeklopte melk; schuim dus! Dat noem ik pas markt(be)werking! Aangezien de meeste bedrijven in het centrum geen eigen kantines hebben, eet iedereen buiten de deur; niet alleen voor de lunch. Ook s'óchtends zie je mensen al met een 'breakie' pakket lopen; broodje of scone met koffie voor op het werk (of in de trein of gewoon op straat). De meeste cafetaria's zijn al geopend vanaf 07.0uur en hebben volop klandizie. In het weekend is het zeer gebruikelijk om buiten de deur te gaan ontbijten; 'tijd' is hier nu nog een ruim begrip en daar wordt 'gretig'gebruik van gemaakt.
Zo probeert Ewald 1x per week een dag 'vrij'( raar woord voor ons!) te houden.
Zo hebben wij reeds diverse malen de route van 'Coogee Beach' naar 'Bondi Beach' gelopen (vv) en met een aardig tempo lukt ons dat in 2,5 uur, waarbij wij onszelf natuurlijk regelmatig trakteren op een niet te versmaden TKW (take a way) koffie. Maar daar kom ik straks nog op terug.
Onderweg vergapen wij ons aan de prachtige optrekjes (for the happy few....!) die uitkijken over het water en dromen wij rustig verder. Tijdens die wandelingen ontdek je steeds weer nieuwe plekjes, zo ook weer een schitterend aangelegd klein strandje waar Timo naar hartelust kan spelen en wij niet bang hoeven te zijn, dat hij door de vaak sterke onderstroming naar zee kan worden getrokken. Ook al kunnen kids hier op jonge leeftijd aardig zwemmen, de zee blijft gevaarlijk.
Vorige week hebben we onze beenspieren wat langer gepijnigd en hebben we de bekende route alhier van 'The Spitbridge' naar 'Manly' gelopen, waarbij wij de auto bij deze brug hebben geparkeerd (gratis wel teverstaan en dat is hier uitzonderlijk!) en de bus terug hebben genomen. Volgens de beschrijving duurt de route 4 uur, maar dan wel met de nodige ingelaste pauzes, want binnen 3 uur waren wij al op onze eindbestemming. Oeps, vergeten te genieten onderweg waarschijnlijk. De route is zeer afwisselend, waarbij je niet alleen langs de kust wandelt, maar ook door natuurgebied en woonwijken komt. De moeite waard en dus voor herhaling vatbaar. Vanaf het hoger gelegen gedeelte van 'Manly' heb je een prachtig uitzicht over de stad en de andere wijken. Na afloop aan het water gelunched, met de blote voeten in het zand en nagenietend met een overheerlijke KOFFIE.
Het woord KOFFIE is een verhaal apart; je hebt ze in alle soorten en maten.
Long black, flat white, espresso, macchiato, latte, cappucino, decaf, soy, skinny, weak, strong, en extra hot. En niet te vergeten voor de allerkleinsten onder ons; de babycino´s. Kleine bekertjes opgeklopte melk; schuim dus! Dat noem ik pas markt(be)werking! Aangezien de meeste bedrijven in het centrum geen eigen kantines hebben, eet iedereen buiten de deur; niet alleen voor de lunch. Ook s'óchtends zie je mensen al met een 'breakie' pakket lopen; broodje of scone met koffie voor op het werk (of in de trein of gewoon op straat). De meeste cafetaria's zijn al geopend vanaf 07.0uur en hebben volop klandizie. In het weekend is het zeer gebruikelijk om buiten de deur te gaan ontbijten; 'tijd' is hier nu nog een ruim begrip en daar wordt 'gretig'gebruik van gemaakt.
Derhalve genieten wij keer op keer van onze eenvoudige small or regular take away latte. Maar hoe je het went of keert, dit land heeft duidelijk een ongekende koffiecultuur waar wij U tegen zeggen!
Klik op de foto voor het album en op reacties om te reageren.
Klik op de foto voor het album en op reacties om te reageren.
