Het is alweer een paar maanden geleden dat Timo en ik in Nederland waren en dat wij genoten hebben van alle dagtrips, waaronder het bekende pretpark 'Phantasialand' in 'Bruhl', de wandelingen, fietstochten waarbij Timo eindelijk in de gelegenheid was om goed te leren fietsen, (zonder daarvoor eerst de nodige kilometers per auto naar een park te moeten rijden) en de overheerlijke lunches en etentjes met vrienden en familie. Wij zijn uiteraard behoorlijk in de watten gelegd door mijn ouders, die het bijzonder vonden om zoveel tijd met Timo door te brengen. Daarbij konden zij met eigen ogen zien en ondervinden hoe deze eigenwijze spruit volhardend was in zijn standpunten en moeilijk te overtuigen was van het tegendeel. Helaas heeft hij dat niet van een vreemde; het eigenwijze is vrouwelijk en het volhardende is mannelijk. Ewald roept wel eens dat hij het later als vertegenwoordiger nog niet zo slecht zal doen. Hij zal net zolang blijven inpraten op die ene 'ongelukkige' dat ze maar al te graag een voorstel ondertekenen om van hem verlost te zijn! En lukt het vandaag niet, dan misschien wel morgen of volgende week! Hij blijft terugkomen op iets wat hem niet aanstaat en dat zul je weten ook!
Verder is hij best plezierig in de omgang hoor! Hij kon het goed vinden met zijn nichtje 'Luna' en het leek wel of die 2 elkaar nog pas vorige week hadden gezien. Lachen, gieren en brullen. Die 3 weken vlogen voorbij en aan het einde van de vakantie vroeg Luna aan haar moeder waarom ze niet gewoon tickets kon kopen om naar Australie op vakantie te gaan? Tja, tenslotte werkt haar moeder toch op een reisbureau en doet ze dat ook voor andere mensen! Dat vergde wat meer uitleg!
In de laatste week voor onze terugreis werd ik s'ochtends vroeg uit bed gebeld door manlief met de mededeling dat hij een ander 'stekje' had gevonden in 'Lane Cove' en dat ik mijn handen uit de mouwen mocht steken, direct na terugkomst. Aangezien de omloopsnelheid mbt verhuizen behoorlijk hoog ligt, moest er heel veel geregeld worden in een korte tijd. Ewald had tussendoor al de nodige wijzigingen doorgevoerd en de dag na aankomst in Sydney, kregen wij officieel de sleutel en konden Timo en ik ons nieuwe onderkomen met eigen ogen aanschouwen en inspecteren! De inventarislijst was erg uitgebreid en aangezien het hier ging om een gerenoveerd huis, wat meestal nog de nodige klussen achteraf met zich meebrengt, ontbrak het aan 'ruimte' voor opmerkingen! De achterkant was 'blank', dus ideaal voor opvulling! Wij zijn diezelfde middag begonnen met inpakken; ik bevond mij wel nog in een soort roes, maar had weinig tijd om daar bij stil te staan. Verstand op nul, want 1 week later stond de verhuizing gepland. Dat bracht nog wat spanningen met zich mee en ook dat hadden wij zien aankomen.
De 'Chinese wedding cabinet', oftewel tv-kast (althans waar wij hem voor gebruiken) en de eetkamer tafel konden absoluut niet door het trappenhuis worden vervoerd. Aangezien beiden 2,5 jaar geleden over het balkon zijn getakeld (dat is het juiste woord) met de nodige risico's vandien en de wet mbt veiligheid ondertussen is aangepast, wisten wij dat dit de nodige discussies ging opleveren. Van de 3 verhuisbedrijven lieten 2 bij het zien van de zware 'pronkstukken' al direct verstek gaan. Het laatste bedrijf, waarvan de eigenaar een Nederlander is!, zei: "Daar valt wel een mouw aan te passen"! Maar nadat alle dozen en meubelstukken al waren vervoerd naar het nieuwe adres, bleven er uiteindelijk 2 stukken over. Ja hoor; de eigenaar 'himself' kwam polshoogte nemen en heeft 6 sterke Nieuw-Zeelanders (Maori's) opgetrommeld die en de tafel alsnog over het balkon hebben getakeld en de tv-kast (zonder deuren) via het trappenhuis naar beneden hebben getild. Het trappenhuis was behoorlijk beschadigd, maar daar was de eigenaar voor verzekerd. Wij waren zo opgelucht dat er geen ongelukken waren gebeurd en zeiden na afloop: "Alweer een ervaring rijker; alleen nog maar openslaande deuren en geen trappenhuis meer"! Het gekke is dat men hiervoor in Nederland speciale liften gebruikt, maar dat dat hier buiten een 'normale' ver-huizing valt. Je zult dan een speciaal bedrijf moeten inhuren en die kosten liegen er niet om. Ik vroeg mij naderhand af, hoe mensen dat doen die op de 10e etage van een flatgebouw wonen, want dat zijn vaak smalle liften! Aangezien ik nu, bijna 3 jaar later, weet dat het merendeel van de Australiers over een zeer beperkte inrichting beschikt (na de 'mortgage' is er geen geld meer over!), kon ik het antwoord zelf al invullen.
De locatie is, net zoals het vorige adres, perfect. Op loopafstand van Timo's school en Lane Cove Plaza. Er is net voor de Kerst een nieuw winkelcentrum geopend, waarbij er wat meer concurrentie is toegetreden en dat is maar goed ook. Die vernieuwing was broodnodig, want de laatste jaren is er nauwelijks wat veranderd in de omgeving om het iets aantrekkelijker te maken. Lane Cove beschikte al over de nodige eetgelegenheden, maar we misten nog een tapas restaurant en die is er nu: 'Firefly', waar je overigens uitstekend kunt eten.
Kerst heben wij dit jaar bij ons eveneens met Marc en Gina en de hond Jamie gevierd. We hadden uiteraard gehoopd op 2 zonnige dagen, zodat we de diverse gerechten bij het zwembad konden verorberen, onder het genot van een bijpassende wijn. Marc is niet alleen een fervent 'bierbrouwer', maar ook een kenner op het gebied van wijn. Op zijn verlanglijstje stond nog een wijnkast en na lang wachten 'op Santa'! heeft hij uiteindelijk alle dozen met wijn kunnen sorteren. Een garage waarin de temperatuur makkelijk boven de 40 graden oploopt, is toch niet zo geschikt, zeker niet als je je hobby gaat uitbreiden en een verzameling ('investment'!) wilt gaan aanleggen. Helaas liet het weer ons in de steek en hebben wij het zwembad moeten laten voor wat het was. Desalniettemin hebben wij heerlijk gegeten en gedronken en zoals gewoonlijk teveel. Maar daarvoor was het tenslotte (hier) vakantie! Het Oudejaars kindervuurwerk hebben wij op loopafstand van ons nieuwe woonadres gezien en uiteraard kon Ewald de verleiding niet weerstaan om s'avonds toch nog even de stad in te gaan. Volgend jaar gaan we met zijn drieen; Timo wilde kost wat kost mee, maar hem heb ik voor middernacht met geweld moeten wakker maken om het vuurwerk op tv te zien. Hij heeft er nauwelijks wat van meegekregen. Volgend jaar is hij alweer een jaartje ouder; wie weet!
Wij zijn in de zomervakantie niet ver weg geweest. We hadden beiden niet meer zoveel energie om bepakt en bezakt ergens naar toe te gaan. We zijn dichtbij huis gebleven en hebben dagtrips gemaakt. Een weekendje 'Blue Mountains', naar het strand, dagje met de boot van Timo's voetbalcoach relaxen op het water, wandeltochten langs de kust en dit uiteraard gecombineerd met ontbijt/lunch buiten de deur of een bbq bij het zwembad. Die vakantie in en rondom Sydney is ons zeer goed bevallen en aangezien de meesten mensen ECHT WEG willen en het langs de kust vanaf Brisbane tot aan Melbourne overvol was op de campings en parken, hadden wij geen last van files en waren wij in een vloek en een zucht aan de andere kant van de stad.
Wij zien dit voor volgend jaar wel zitten en vonden het ideaal. Timo heeft de nodige vriendjes over de vloer gehad en heeft zich beter weten te amuseren, wellicht mede doordat wij hier wat meer ruimte hebben. Aangezien Timo in de vakantie jarig was, hebben wij zijn feestje in het eerste weekend van het nieuwe schooljaar gevierd. Een grote opblaasbare glijbaan-en klimwand in het openbare zwembad, waarop alle kids zich naar hartelust konden uitleven en probaar ze daarna maar eens uit het water te krijgen! Voor Timo is niets belangrijker dan zijn vriendjes; dat blijkt ook wel uit het commentaar in zijn schoolrapport. Hij is erg begaan met het 'lot' van zijn 'mates' en helpt graag waar hij kan; met dat sociale inlevingsvermogen zit het wel goed. Alleen met luisteren wil het nog niet helemaal; ook daar wordt aan gewerkt! Vanaf volgend semester krijgen ze op school naast hun nu al wekelijkse spreekvaardigheden (vaste dag waarop ze een onderwerp moeten voorbereiden!) ook luistervaardigheden bijgebracht. Ben reuze benieuwd hoe de juf DAT gaat aanpakken met 24 eigenwijze donderstenen. Zoals gebruikelijk werkt het 10x beter dan thuis, want de juf is HEILIG! en OUDERS zeker niet! 'By the way'; Timo heeft dit jaar weer dezelfde juf ('Tracey') als in 'Kindergarten' en dat was 'liefde op het eerste gezicht'. Nu maar hopen dat dat zo blijft, want vorig jaar waren er teveel hindernissen met juf 'Mary'! SCHIJNHEILIG wellicht!!!!
PS: voor het album klik op bovenstaande foto!
