Het vinden van een pre-school voor Timo bleek toch lastiger dan gedacht. Ook in Australie bestaan er lange wachtlijsten, aangezien hier de vraag het aanbod overschrijdt. Tevens speelt hier mee dat veelal de gesubsidieerde pre-schools beperkte plaatsen hebben en de kosten lager zijn dan de commerciele pre-schools. Voor ons dus noodzaak om zo snel mogelijk op zoek te gaan.
'Toeval bestaat niet', luidt het gezegde en dat bleek maar weer eens toen wij in een locale patisserie in contact kwamen met een Engelse dame, die hier net een paar maanden woonachtig was. Ook zij had hetzelfde proces meegemaakt en maakte ons derhalve attent op een pas geopende pre-school ('Lollipop') in de plaats 'Artarmon'; op 5 minuten rijden afstand van ons nieuwe stekkie. Dat bleek een schot in de roos. Timo kon een week later direct beginnen. Het enige verschil was dat dit niet alleen een pre-school was, maar tevens een kinderdagverblijf voor de allerkleinsten. Bij een pre-school zijn de tijden meestal van 09.00-15.00uur en worden er geen lunches aangeboden; daar moeten de ouders zelf voor zorgen. Bij een kinderdagverblijf zijn de openingstijden identiek aan die in Nederland en is het eten inclusief. Je weet niet wat je ziet. De school beschikt over een full-time kok (Roseanne), die meestal voor een aantal weken de maaltijden heeft samengesteld. Van morning- tea en dinner (met toetje) tot afternoon tea en evening-snack! En alles vers bereid. Ik hoor Timo dan ook niet mopperen. (dat lust ik niet!) Als ik Roseanne vraag of er wel eens restjes over zijn, hoor ik tot mijn verbazing van niet. Ik dacht dat de meeste kinderen van die 'fussy eaters' waren.
In het begin had Timo het er wel moeilijk mee; hij kon zich niet verstaanbaar maken in zijn eigen vertrouwde taal en liet dat na thuiskomst duidelijk aan ons merken. Kregen wij even de volle laag en was hij zijn ei kwijt. Nu, een paar weken verder, gaat het stukken beter. Volgens de juf gaat hij met sprongen vooruit en begint hij al aardig Engels te brabbelen. Lukt het niet, dan maakt hij er wel Engels op zijn manier van. Hij geniet meer en meer en kan het programma aardig bijbenen. Ook is hij dikke maatjes met zijn vriendje 'Max' en diens zusje' Felicity'. Oh, we als wij iets verkeerd over hen zeggen, dan is het huis te klein.
Nu maar hopen dat het zo blijft, dan kan hij vanaf volgend jaar hier in Lane Cove naar de primary school.
Klik op de foto voor het album.
'Toeval bestaat niet', luidt het gezegde en dat bleek maar weer eens toen wij in een locale patisserie in contact kwamen met een Engelse dame, die hier net een paar maanden woonachtig was. Ook zij had hetzelfde proces meegemaakt en maakte ons derhalve attent op een pas geopende pre-school ('Lollipop') in de plaats 'Artarmon'; op 5 minuten rijden afstand van ons nieuwe stekkie. Dat bleek een schot in de roos. Timo kon een week later direct beginnen. Het enige verschil was dat dit niet alleen een pre-school was, maar tevens een kinderdagverblijf voor de allerkleinsten. Bij een pre-school zijn de tijden meestal van 09.00-15.00uur en worden er geen lunches aangeboden; daar moeten de ouders zelf voor zorgen. Bij een kinderdagverblijf zijn de openingstijden identiek aan die in Nederland en is het eten inclusief. Je weet niet wat je ziet. De school beschikt over een full-time kok (Roseanne), die meestal voor een aantal weken de maaltijden heeft samengesteld. Van morning- tea en dinner (met toetje) tot afternoon tea en evening-snack! En alles vers bereid. Ik hoor Timo dan ook niet mopperen. (dat lust ik niet!) Als ik Roseanne vraag of er wel eens restjes over zijn, hoor ik tot mijn verbazing van niet. Ik dacht dat de meeste kinderen van die 'fussy eaters' waren.
In het begin had Timo het er wel moeilijk mee; hij kon zich niet verstaanbaar maken in zijn eigen vertrouwde taal en liet dat na thuiskomst duidelijk aan ons merken. Kregen wij even de volle laag en was hij zijn ei kwijt. Nu, een paar weken verder, gaat het stukken beter. Volgens de juf gaat hij met sprongen vooruit en begint hij al aardig Engels te brabbelen. Lukt het niet, dan maakt hij er wel Engels op zijn manier van. Hij geniet meer en meer en kan het programma aardig bijbenen. Ook is hij dikke maatjes met zijn vriendje 'Max' en diens zusje' Felicity'. Oh, we als wij iets verkeerd over hen zeggen, dan is het huis te klein.
Nu maar hopen dat het zo blijft, dan kan hij vanaf volgend jaar hier in Lane Cove naar de primary school.
Klik op de foto voor het album.
1 opmerking:
Hoi Timo,
Ik vind jouw klas er leuk uitzien en vorige week heb ik zelfs over jouw school en de mijne gedroomd.
En die pyama-dag ziet ik ook helemaal zitten, zodra ik durf ga ik mijn juf Marianne ook voorstellen om zo'n dag te organiseren op school.
groet,
Bente
Een reactie posten