Paasvakantie in Perth!

Peter en Ellen, een Nederlands stel die ruim 1 jaar voor ons naar Australie zijn verhuisd, hebben ons een aantal dagen behoorlijk in de watten gelegd. Voor Ewald was dit een heerlijke, maar tekorte onderbreking en zelfs voor Timo kon het niet lang genoeg duren. Peter en Ellen wonen niet direkt naast de deur, maar op een (vlieg)afstand van een kleine 5 uur; vergelijkbaar met de afstand Nederland- Canarische eilanden, dus was de schoolvakantie van Timo een prima aanleiding om hen en wat 'nieuwe' familieleden van de 'Dierx'-clan te bezoeken. Een collega van Ewald vroeg zich af waarom wij er niet naar toe reden, want de verschillende landschappen onderweg zouden adembenemend mooi zijn. Tja, met een 5-daagse werkonderbreking zouden wij onze eindbe-stemming niet eens bereiken, laat staan vrienden en familie zien. Neen, dat is een prachtig reisplan, wellicht iets voor het pensionada-tijdperk. Vliegen had toch onze voorkeur.
Aangezien Ewald inmiddels al aardig wat (vlieg)punten bij elkaar had gesprokkeld, vlogen vader en zoonlief voor een koopje via een omweg en konden zij het niet nalaten mij even te bellen vanaf de barkruk van de Qantas business class lounge, waar beiden in een 'vurig' denkspel waren verwikkeld! Ik daarentegen, heb rustig kunnen genieten van de nieuwste thriller van 'James Patterson' en stond, voordat ik er erg in had, weer met beide benen op de grond; maar dan wel 5000km verwijderd van Sydney.
Aangezien Peter op het moment even 'verlost' is van zijn 5 daagse werkverplichting, kwam hij ons ophalen in zijn prachtige limousine; een blinkende zwarte Chrysler en als troste eigenaar beschik je dan natuurlijk over je eigen kentekenplaat: 'PerthPete'!
Na een korte rondleiding door hun nieuwe huis, konden wij uitgebreid bijkletsen, want met 2 uur tijdverschil kon Timo s'avonds zijn ogen niet meer openhouden en was een 'vreemd bed' totaal geen punt van discussie. Peter en Ellen wonen inmiddels 3 jaar in Perth en hebben hun draai hier duidelijk gevonden. Wij hadden niets gepland en lieten de dagindeling voor wat het was.
In de ochtend uitgebreid ontbijten met overheerlijke koffie, want daar zijn die 2 inmiddels aardig in gespecialiseerd (op hun weblog wordt er in bijna iedere colum wel iets over 'koffie vermeld'!) en daarna even op naar de speciaal ingerichte 'gamesroom', waar Timo zich helemaal kan uitleven op de verschillende racecircuits van Daytona, Tokyo etc. Je moet wel tegen een stootje kunnen, want hoe meer de snelheid wordt opgevoerd, hoe harder de console in je handen gaat trillen en dan heb ik het nog niet over de uitvoering zelf. Het apparaat is zo gevoelig dat je nauwelijks de knoppen hoeft te bedienen, of je zorgt al voor de nodige opwinding! Mijn zoon heeft hier aanleg voor, want hij slaat Peter (even voor de duidelijkheid: iemand die hier al de nodige uurtjes aan heeft gespendeerd) tot 2 maal toe net op de valreep! Ik heb het natuurlijk ook geprobeerd, want dat ga ik zeker niet uit de weg, maar ik haal de eindstreep niet eens en wordt er letterlijk duizelig en misselijk van. Professioneel spel dus! Timo heeft dat weekend een nieuwe vriend erbij en als wij nu de naam 'Peter' vermelden, dan is iedere uitleg overbodig.

Uiteraard hebben wij ook iets van de omgeving opgesnoven en dan blijkt maar weer eens dat ook Perth over prachtige, kilometers lange stranden beschikt en dat er hier in de afgelopen 3 jaar beduidend meer gebouwd is dan in Sydney en omstreken. Het is ook veel vlakker, waardoor je hier 'echt' kunt fietsen en niet eerst met de auto naar een park moet rijden om de fiets te gebruiken. Op weg naar de gezellige badplaats: 'Scarborough' kijken wij onze ogen uit, want het zijn alleen maar nieuwbouwwijken, die wij passeren en dat heeft duidelijk met de mijnbouw te maken. Volgens Ewald is de hele westkust van Australie een grote mijnbouw-put en in kaart gebracht levert dat een aaneenschakeling van zwarte stippen op;oftwel het 'zwarte goud'! Al die mensen moeten wel ergens wonen en vandaar die explosieve aanwas. Peter en Ellen hebben eveneens een aardig optrekje en met al die jaarlijkse zonuren (het was hier met de Pasen gemiddeld 30graden en dan spreek ik over de herfst) is een zwembad geen overbodige luxe. Aangezien zij na hun wekelijkse dansavonden nog graag even wat verkoeling zoeken, kunnen zij een duik nemen in hun eigen 'tobbe'. Alhoewel, het water (met de plaatsing van zonnekollektoren op de overkapping) tijdens dat weekend een temperatuur bereikt van 31 graden, weet ik niet of je nog van een verfrissende duik kunt spreken. Voor ons maakt dat niet uit, want die temperaturen voeren ons automatisch terug naar ons verblijf in Maleisie; daar was het niet anders. Wij spetteren vrolijk rond en zeggen zelfs geen neen, tegen een dampende cappuchino!
Op zondag nemen we afscheid van hen met het uitdrukkelijke verzoek om Perth voor een paar dagen in te ruilen voor Sydney en dat wordt uiteraard genoteerd. (op de agenda)

Paaszondag vieren wij gezamenlijk met familie van mijn vader; Oom Dick (tante An is een paar jaar geleden overleden) en zijn kinderen en kleinkinderen. Tijdens onze vakantie in Australie in 2006, heb ik mijn 2 nichten 'Marianne'en 'Leanne' weer eens kunnen begroeten en sindsdien hebben wij regelmatig contact met elkaar. Zo ontmoeten wij elkaar die middag in het bekende 'Kingspark' en genieten we van een uitgebreide bbq-lunch met bier en bubbels, want het is ook die dag 'hot'. Er worden over en weer chocolade hazen uitgedeeld, die geen al te hoge levensverwachting hebben, aangezien ze anders langzaam maar zeker wegsmelten. Smullen maar en het opgeblazen gevoel nemen we wel voor lief. Ik heb de nodige zakken drop meegenomen, waar de familie dol op is, met uitzondering van 'Ian', 'Marianne's' man, maar die heeft ook geen "Nederlands bloed"!
Timo vermaakt zich bijzonder goed, want hij krijgt zijn eerste vaardigheden bijgebracht in cricket en mag er naar hartelust op los slaan!
De laatste 2 nachten verblijven wij in een hotel in de stad, waardoor we maandag nog tijd hebben om de omgeving van Perth te verkennen. We besluiten een boottocht te nemen naar 'Fremantle', een plaats die ligt aan de monding van de rivier 'the Swan' en de Índische Oceaan' en bezoeken hier het museum, waar een tentoonstelling is over de VOC-periode en 4 Nederlandse schepen die voor de kust van Perth zijn gezonken. Zo ver van huis iets leren over je land van herkomst is eigenaardig. Het blijkt maar weer eens dat Nederlanders toen al reislustig en ondernemend waren en voor die tijd zonder al die technologische snufjes, was dat behoorlijk knap en gewaagd.
Onze vakantie is voorbijgevlogen en was zoals altijd bijzonder aangenaam, maar te kort. "Geduld is een schone zaak, mijn zoon", is een lijfspreuk van Ewald, als het Timo niet snel genoeg kan gaan. Dus rest ons niet anders dan te wachten op de volgende V...............!

Klik voor het foto-album op bovenstaande foto.