donderdag 13 december 2007

Sinterklaas, Kerstuitvoering EN 'graduation'!

December is een echte feestmaand; niet alleen Sinterklaas en Kerst, maar ook nog 'graduation' van pre-school. Op 02dec jl. heeft Sinterklaas de Nederlandse School hier in Sydney vereerd met een bezoek. Aangezien de maatregelen mbt heersende 'horse-flue' nog steeds van kracht zijn, moest Sinterklaas het dit jaar stellen zonder zijn trouwe witte ros en is hij per vliegtuig naar Australie gekomen; uiteraard MET hulppieten! (en kon hij s' avonds weer terugvliegen om tijdig terug te zijn voor ZIJN verjaardag, in Nederland) Slimme, wijze man, dat zie je direct op de foto's!
Het feest werd gevierd in 'Hunters Hill', dichtbij de school waar Timo trouw iedere maandagmiddag naar toe gaat. Voor de kinderen was er een vol programma samengesteld, waaronder verschillende spellen, waarbij ze hun Pietendiploma konden halen. Tussendoor werden diverse kinderen (met ouders welteverstaan) voorgesteld aan Sinterklaas, waarbij HIJ de nodige op-en aanmerkingen uit zijn 'Grote Boek' voorlas. Uiteraard waren wij zeer benieuwd hoe Timo zou reageren; maar verder dan 'ja' en 'neen' knikken, zat er echt niet in! Tja, het is en blijft een 'imposante' man, die Sinterklaas! Voor groot en klein was er voldoende versnapering en vertier en voordat de Goed Heilig man weer vertrok richting vliegveld, kregen de kids allemaal een cadeau (+chocolade-letter) en keerden de ouders weer voldaan naar huis!
Het hoogtepunt was op 12dec jl. bij Timo's pre-school. Het is hier gebruikelijk om het schooljaar af te sluiten met een Kerst-uitvoering en de 'schoolverlaters' te eren als 'graduates'! Daar wordt een compleet script voor samengesteld en met deze eigenzinnige spelers vergt dat heel wat voorbereiding. Niet alleen de teksten en liedjes worden uitvoerig geoefend, maar ook de kostuums zijn geheel in stijl. Dat zorgde tijdens de uitvoering voor de nodige hilarische momenten. Maar al met al, bracht Timo het er goed van af en zelf tijdens zijn 'zang-act' liet hij geen steek vallen! Wij kijken er dan ook met veel plezier op terug en hebben Timo gedurende de afgelopen 6 maanden op deze pre-school alleen maar zien 'groeien'. Het is duidelijk dat hij lekker in zijn vel zit en daar staat en valt alles mee!

Klik op de foto om het fotoalbum te bekijken!



donderdag 29 november 2007

Credit-cards en het 'gadgets-syndroom'!

Het bestedingspatroon blijkt voor veel Australiers toch lastiger te hanteren, ondanks de fors groeiende economie. Zoals al eerder aangehaald, zijn de huizenprijzen in de afgelopen 11 jaar gigantisch gestegen (tussen 200- 300%), maar ook de prijzen van voedsel, benzine, etc. zijn buiten proprotioneel toegenomen. Daar komt nog bij dat dit land, gezien zijn alom geprezen veiligheid, een waar 'toevluchtsoord'!!! blijkt te zijn voor heel veel rijke Aziaten (lees: (Hong Kong)- Chinezen) en Zuid-Afrikanen, die met de nodige miljoenen de huisvestigings-problematiek in stand weten te houden! Zo was er onlangs een Zuid-Afrikaan die voor een slordige AUD29.500.000,- het duurste optrekje in een zeer geliefde wijk van Sydney ('Vaucluse') kocht met de bedoeling om het af te breken. Het stulpje was niet conform zijn 'verwachtingspatroon'. Tja, zo handelt iedereen vanuit zijn/haar eigen referentiekader! ALLEEN voor de instromers op de huizenmarkt wordt het steeds lastiger om een stukje 'eigendom' op te bouwen voor later, want de markt domineert en HOE. Dit fenomeen beperkt zich niet alleen tot het kopen, maar ook het huren van accommodatie. Aangezien je minimaal 20% van de koopsom van je 'droomhuis' moet kunnen overleggen en de meerderheid van de Áussies' niet tot de categorie 'spaarders' behoort, is het ook een gekte mbt het huursegment. En dat gaat er niet altijd eerlijk aan toe! Zelfs een únrefundable deposit' (dat ben je te allen tijde kwijt) om alleen maar een bod te mogen uitbrengen, wordt oogluikend toegestaan. Je bent beedigd makelaar of je bent het niet!

Vandaar dat veel Australiers aan het eind van de maand 'the bottum line' niet halen. Maar er is hier een 'GOUDEN OPLOSSING' voor! De creditcard. De financieringsinstellingen worden slapend rijk. Wij Nederlanders weten : 1+1= 2! Ik betwijfel of ze dat principe hier door hebben. Tenslotte betaal je over elke debetstand 18,5% rente; dat is bijna 1/5 van de totale aankoop. Maar dat hindert ze niet van welke aankoop dan ook. Zodra je eenmaal een creditcard hebt, wordt je regelmatig gebeld (gesmeekt!) met de vraag om je limiet te verhogen; als de rekening verschijnt, hoef je tenslotte maar een minimaal bedrag aan te betalen: de rest komt later wel (of niet!) De limieten kunnen oplopen tot wel AUD60.000,- en dan heb ik het even niet over 1 creditcard. Binnen het gezin rouleren er diverse soorten en dat is te zien als iemand de beurs openmaakt in de supermarkt om te betalen. Dan komt er een hele rits aan kaarten naar voren en wordt de keus nog moeilijker! Zelfs voor een brood of een pakje boter (bij wijze van.......) wordt deze wonderkaart te voorschijn gehaald. Je zou denken dat contant geld in dit geval toch wat makkelijker is, maar auhhhhhhhh..... dat wordt meteen van je rekening afgeschreven en dat moeten we nu net NIET hebben. Daarom worden uitzendingen als :'Better Homes and Gardens' en aanverwante 'klus-programa's zo goed bekeken. Gesponsored door 'Bunnings Warehouse (zeg maar de Nederlandse Gamma) komen de nieuwste technische snufjes eg. gadgets om de hoek kijken. Breed glimlachende en goeduitziende handige mannen (boys and .........) laten vol trots de nieuwste 'speeltjes' zien en die MOET je gewoon in huis hebben. Daar kun je toch zeker niet zonder!

Daarbij kunnen wij dat KLUSSEN niet echt goed plaatsen, want voor elk wisse wasje laten ze hier iemand komen! De ramen wassen, gras maaien (laat staan het onderhoud van de tuin-je ziet bij menigeen door de bomen het bos niet meer-letterlijk dus) goot schoonmaken, lamp ophangen.
Zelfs de auto wordt op handen gedragen. Een wasstraat kom je hier nauwelijks tegen; je kostbare bezit wordt door 4 a 5 Aziatische mannen grondig schoongemaakt (de velgen blinken zo dat je van een afstand verblind wordt) met het enige verschil dat je hier cash MOET betalen. Vandaar die lage werkeloosheid; men is duidelijk erg sociaal en zo verdient iedereen zijn/haar opdracht. Gezien deze aanhoudende koopdrift en het feit dat de huizen hier geen zolders hebben, zijn de garages overvol (de externe storage-ruimtes daargelaten), zodat er met de regelmaat van de klok 'garage-sales' worden gehouden en wij die nieuwe snufjes van tv hier weer tegen-komen. Een eenzaam bord aan de kant van de weg, wijst ons vanzelf de weg naar een uitpuilende garage, die prop en prop vol staat en kan de eigenaar na een 'goede verkoop' weer opnieuw zijn slag slaan. Dus begrijpen jullie wel dat wij met de nodige hilariteit naar dergelijke tv-programma's kijken. Neen, op dat gebied zullen wij vast en zeker aanpassingsproblemen blijven vertonen en dat is maar goed ook!

donderdag 22 november 2007

Sculpture by the sea en andere 'vreemde vogels'!

Vanaf 01 november tot 18 november jl. waren er in Sydney weer de jaarlijkse 'Sculptures by the Sea' te bewonderen. Dit is een evenement waarbij zowel bekende als opkomende kunstenaars in de gelegenheid worden gesteld om hun maatschappelijk verantwoorde creaties aan een divers publiek te tonen. Schijnbaar (want voor ons is dit tenslotte iets nieuws!) is dit een bekend fenomeen in het buitenland. Zelfs de laatste dagen bleef de belangstelling enorm en dat niet alleen vanwege de perfecte locatie. Meer dan 100 artiesten uit 18 landen deden mee aan deze 11e openlucht tentoonstelling. De objecten stonden langs de voor ons bekende wandelroute van 'Tamarama Beach' naar 'Bondi Beach' aan de kust en op het strand tentoongesteld en dat leverde bijzondere plaatjes op. Het hele project werd gesponsord door 'NAB' (National Australian Bank) en iedere deelnemer ontving als tegemoetkoming in de kosten AUD2000,- (niet echt veel als je bedenkt dat er de nodige creaties van ijzer zijn gemaakt en dat NIET op woonkamer-decoratie formaat!)
De hoofdprijs was een cheque ter waarde van AUD20.000,-en de winnaar kan zich weer gaan concentreren op een nieuwe uitdaging. De thema's zinspeelden op de huidige alledaagse problematiek van o.a.; de 'óverspannen huizenmarkt', het 'Kyoto-verdrag', 'consumptie-verbruik' etc. Het was voor Ewald en mij uniek om dit tijdens onze regelmatig terugkerende beenspier-sessies te zien, want een dergelijk uitstapje met Timo erbij, ligt nog niet in het verschiet. Voor hem hadden wij iets anders in het vooruitzicht en wel een dag naar het plaatsje 'The Entrance' aan de Central Coast; 1,5 uur rijden vanaf Sydney.
Dit is een unieke vakantieplaats, die heel veel lijkt op Florida; veel huisjes en bungalows aan
het water met mogelijkheden als vissen, kayakken, surfen, snorkelen etc. Ideaal voor kinderen, aangezien er veel meren en rivieren zijn, zonder het gevaar van een sterke onder-stroming. (wat je bij zee altijd hebt)
Een boulevard met diverse restaurants en bars, waar mensen s' morgens al genieten van een uitgebreid ontbijt. Zodra je hier een middagje vertoeft, heb je direct het vakantiegevoel te pakken. Hier komen s'middags pelicanen aan de kade bijeen om te genieten van de restanten van de plaatselijke visboer. Dat gebeurt klokslag om 15.30uur; elke dag. Dat was niet alleen een spektakel om te zien, maar vooral om te horen.


Voor het album klik op bovenstaande foto.

woensdag 24 oktober 2007

Die andere curiosa!

Onze slurpende tot nog toe trouwe 'viervoeter' beweegt zich helaas ook in Australie alleen maar voort, indien deze wekelijks wordt voorzien van loodvrije BENZINE. Dit blijkt even-eens een raar fenomeen. De prijzen zijn de afgelopen jaren ook hier behoorlijk veranderd door de stijgende olieprijzen, maar soms is er geen touw meer aan vast te knopen. De tank-stations kunnen onderling het prijsbeleid zelf bepalen en de verschillen bedragen soms meer dan 15cent per liter. Van kuddegedrag valt op dit gebied niets te bespeuren!
Van een internationaal bedrijf als 'Shell' zou je een meer stabieler beleid verwachten, maar niets is minder waar.
Zo kan het prijsverschil tussen diverse tankstations van hetzelfde bedrijf aardig oplopen en dat wellicht op nog geen kilometer van elkaar verwijderd! Vandaar dat wij uiteraard opzoek zijn gegaan naar het 'ultieme antwoord'! Een website die voor ons het huiswerk doet en zeer accuraat aangeeft, WAAR de laagste prijzen worden gehanteerd, maar nog niet WANNEER ze gaan stijgen. Maar inmiddels weten wij ook hoe dat hier wordt toegepast. Voor het weekend weet je 100% zeker dat de prijzen fors omhoog gaan, want weekend betekent 'family-time' en 'family-time' betekent 'quality-time' en dat op zijn beurt betekent er met de auto opuit en kilometers maken. Op zondagavond beginnen de prijzen her en der langzaam te dalen en op dinsdag zijn ze al weer op een voor ons normaal aanvaardbaar niveau! Maar uiterlijk woensdagochtend moet onze onmisbare viervoeter al weer zijn volgegooid, anders begin ik al gauw te denken in termen van: "wat jammer, dat waren weer 3 cafe latte's!" Maar soms wordt het 'schema' ook gewoon op zijn kop gezet en vragen wij ons voor de zoveelste keer af: "Wat denkt men nu met deze ondoorzichtigheid te be-reiken".

Aangezien wij tot nu toe alles zelf financieren, gaan wij uiteraard voor de laagste benzine-prijs, want verder zit hier voor ons geen meerwaarde aanvast. Of toch!
Ewald werd onlangs goed wakkergeschud met de mededeling dat niet alle motoren hier zijn opgewassen tegen 'goedkope' loodvrije benzine, vanwege het lagere octaangehalte.
Leuk hoor, zo'n opmerking van een andere overbezorgde Nederlander, als je net een fix bedrag hebt neergeteld voor een nieuwe auto. Maar het verhaal werd bevestigd door onze Ford-dealer met de mededeling dat (hmmmm gelukkig......!) veelal Europese auto's hiermee in Australie te kampen hebben. Deze motoren zijn voor een andere markt ontworpen en 'lopen' het beste op 'super' benzine tegen een 'super' prijs.
Neen, dat risiko kun je en wil je niet lopen, want een nieuwe motor kost ook een vermogen. Dus ons ego wordt keer op keer opgekrikt als wij een Volvo XC90, BMW X5, Audi A7, Cayenne (voor de niet-autokenners onder ons; 'Porsche') en andere gelijkwaardige kostenposten voorbij zien rijden. Wederom hebben wij ons onderbuikgevoel laten spreken en hebben wij bewust gekozen voor een type auto van Australische bodem! (En er maar op vertrouwen dat het waar is, want met alleen 'no worries mate, TA' komen wij geen stap verder!)



donderdag 18 oktober 2007

Ziektekostenstelsel en andere curiosa!

Iets wat toe nu toe nog steeds ondoorzichtig voor ons is (en ook bij andere buitenlanders die hier al wat langer verblijven), is toch wel het ziektekosten-systeem. Aangezien dit een belangrijk aspect blijft, zeker met kinderen, wil je als nuchtere Nederlander de beste (en voordeligste) verzekeraar zien te vinden met de meest flexibele voorwaarden. Uiteraard bood ook hier internet weer uitkomst. Zo gezegd, zo gedaan: maar bij het afsluiten van de verzekering bleven de meeste vragen nog in ons hoofd 'spoken' en hoe goed deze dame in spe ook trachtte dit uit te leggen; het kwartje viel niet!!! Waarschijnlijk teveel aan ons hoofd en wij hadden zo iets van:"Als we straks naar een dokter of ziekenhuis moeten, komen we er vanzelf wel achter". Nu, een paar maanden later en 3 huisartsenbezoeken verder, weten wij wel hoe het werkt, maar blijft het voor ons een ondoorzichtige en administratieve procedure.
Iedereen is verzekerd en kan aanspraak maken op een arts of een behandeling in een openbaar ziekenhuis volgens het hier geldende systeem van 'Medicare'; vergelijkbaar met ons vroegere ziekenfonds. De bijdrage is 1,5% van het bruto jaarsalaris. (Dus ook bij aankomst hier, zonder een baan ben je verzekerd via Medicare) MAAAAAAR: de uitvoering is een ander verhaal!
Wil je een afspraak maken bij een huisartsenpraktijk, dan is een aanvullende prive-verzekering noodzakelijk. Een medicare-centre (waar meerdere, steeds wisselende doktoren bij elkaar zitten) werkt volgens het allom bekende principe: nummertje trekken, vragenlijst invullen en aansluiten. Zagen wij niet direct zitten met een kind dat acuut ziek kan worden. Ook voor de overige zaken als fysiotherapie, tandarts en andere benamingen die op........'therapie' eindigen, ben je aangewezen op een prive-verzekering. Deze zaken zijn niet opgenomen in het 'Medicare-systeem'. Dan zijn hier een heleboel mensen die NIET naar de tandarts gaan!

Zo op het eerste gezicht, lijkt het systeem niet zo verschillend dan dat in Nederland, waar je je ook aanvullend moet verzekeren voor bovenvermelde zaken; muv de huisarts dan wel te verstaan.
Maar wanneer je aangewezen bent op een specialist, dan is het een ander verhaal. Specialisten werken hier voor zichzelf en hebben hun praktijk buiten het ziekenhuis, waardoor je toch al gauw 40 tot 50% zelf moet betalen; de rest wordt gedekt door 'Medicare' oftwel het overheidssysteem. Zelfs niet alle prive-verzekeringen dekken deze kostenpost! Sommige verzekeraars hebben bepaalde afspraken waardoor de 'schade'wordt geminimaliseerd, maar het blijft een vreemd fenomeen! Zeker als het een dagopname in een ziekenhuis betreft! Een dagopname wordt nl. niet gezien als een verblijf in een ziekenhuis, wat wel verzekerd is. Een dagopname valt onder het hoofdstuk 'specialist'! Indien je geopereerd en of behandeld moet worden, zul je van te voren ZELF het totale kostenplaatje moeten achterhalen, en overleggen met de verzekeraar wat WEL en wat NIET verzekerd is en hoeveel de eigen bijdrage is. Dus: de chirurg, de anesthesist, nazorg, medicijnen etc etc. Je bent immers vrij om te bepalen door welke arts en of in welk ziekenhuis je behandeld wilt worden en iedereen hanteert hier een ander prijskaartje! JOUW beurs is WET!
Een maximum aan eigen risico kennen ze hier niet; voor alle behandelingen zijn er voorge-schreven bedragen vastgelegd die 'Medicare' vergoed en alles daarboven betaal je zelf. Het is dus een 'sport' om zo min mogelijk naar de doktor te gaan. Wellicht dat ze daarom zoveel aan hun lichamelijke conditie doen! (natuurlijk deels ook door het weer)
De moeder van Timo's vriendje 'Max' vertelde mij onlangs, na een bezoek te hebben gebracht aan haar huisarts, dat ze werd gevolgd door een hijgende assistente die het tempo niet kon bijbenen, met het verzoek om toch echt eerst te betalen. Nou, ze wist niet hoe ze moest kijken; in eerste instantie dacht ze dat ze wellicht haar autosleutels was vergeten! Dat doet pijn!
Eerst alles vooruit betalen en daarna via een omslachtig systeem je claim indienen; zo werkt het hier voorlopig nog. Maar er is hoop; op 24 november a.s. zijn er nieuwe verkiezingen en derhalve staat dit onderwerp weer volop in de 'spotlights'; net zoals de stijgende woonlasten, 'global warming' en tig andere zaken waarmee politici goed kunnen scoren! MAAAR de uitvoering..........!

Wij wachten gelaten af en in the meantime 'kwakkelen' wij rustig verder!

PS: de overige curiosa staan in het volgende verhaal.

vrijdag 28 september 2007

Wandelen en koffie!


De lente is hier inmiddels begonnen en 'dat' begint te kriebelen. Oftwel Ewald en ik willen er wat vaker op uit. Nu staat Sydney bekent om zijn kilometers lange stranden en dus ook zijn/haar eraan gerelateerde wandelpaden. De meest ideale tijd om dit te doen is natuurlijk op een door-de-weekse dag en aangezien Timo 3 hele dagen naar pre-school gaat, combineren wij het onvermijdelijk zakelijke (hoe kom ik aan een baan?) met het aangename sportieve. Gewapend met een rugzak die meer bureauaccessoires dan levensmiddelen herbergt, gaan wij driftig op pad. Telkens weer rechtvaardigen wij onszelf door te zeggen: "Nu kan het nog!" "Als je straks weer in het drukke arbeidsproces zit, komt het er niet meer van!"
Zo probeert Ewald 1x per week een dag 'vrij'( raar woord voor ons!) te houden.
Zo hebben wij reeds diverse malen de route van 'Coogee Beach' naar 'Bondi Beach' gelopen (vv) en met een aardig tempo lukt ons dat in 2,5 uur, waarbij wij onszelf natuurlijk regelmatig trakteren op een niet te versmaden TKW (take a way) koffie. Maar daar kom ik straks nog op terug.
Onderweg vergapen wij ons aan de prachtige optrekjes (for the happy few....!) die uitkijken over het water en dromen wij rustig verder. Tijdens die wandelingen ontdek je steeds weer nieuwe plekjes, zo ook weer een schitterend aangelegd klein strandje waar Timo naar hartelust kan spelen en wij niet bang hoeven te zijn, dat hij door de vaak sterke onderstroming naar zee kan worden getrokken. Ook al kunnen kids hier op jonge leeftijd aardig zwemmen, de zee blijft gevaarlijk.
Vorige week hebben we onze beenspieren wat langer gepijnigd en hebben we de bekende route alhier van 'The Spitbridge' naar 'Manly' gelopen, waarbij wij de auto bij deze brug hebben geparkeerd (gratis wel teverstaan en dat is hier uitzonderlijk!) en de bus terug hebben genomen. Volgens de beschrijving duurt de route 4 uur, maar dan wel met de nodige ingelaste pauzes, want binnen 3 uur waren wij al op onze eindbestemming. Oeps, vergeten te genieten onderweg waarschijnlijk. De route is zeer afwisselend, waarbij je niet alleen langs de kust wandelt, maar ook door natuurgebied en woonwijken komt. De moeite waard en dus voor herhaling vatbaar. Vanaf het hoger gelegen gedeelte van 'Manly' heb je een prachtig uitzicht over de stad en de andere wijken. Na afloop aan het water gelunched, met de blote voeten in het zand en nagenietend met een overheerlijke KOFFIE.
Het woord KOFFIE is een verhaal apart; je hebt ze in alle soorten en maten.
Long black, flat white, espresso, macchiato, latte, cappucino, decaf, soy, skinny, weak, strong, en extra hot. En niet te vergeten voor de allerkleinsten onder ons; de babycino´s. Kleine bekertjes opgeklopte melk; schuim dus! Dat noem ik pas markt(be)werking! Aangezien de meeste bedrijven in het centrum geen eigen kantines hebben, eet iedereen buiten de deur; niet alleen voor de lunch. Ook s'óchtends zie je mensen al met een 'breakie' pakket lopen; broodje of scone met koffie voor op het werk (of in de trein of gewoon op straat). De meeste cafetaria's zijn al geopend vanaf 07.0uur en hebben volop klandizie. In het weekend is het zeer gebruikelijk om buiten de deur te gaan ontbijten; 'tijd' is hier nu nog een ruim begrip en daar wordt 'gretig'gebruik van gemaakt.
Derhalve genieten wij keer op keer van onze eenvoudige small or regular take away latte. Maar hoe je het went of keert, dit land heeft duidelijk een ongekende koffiecultuur waar wij U tegen zeggen!

Klik op de foto voor het album en op reacties om te reageren.

zondag 26 augustus 2007

Blue Mountains

Aangezien deze uitgestrekte valleien maar op 100km van Sydney liggen, moesten we er natuurlijk een dagje naar toe. Aangezien het in augustus hier nog hartje winter is en de temperatuur gemiddeld 10 graden lager is dan in Sydney, waren wij erg blij met onze Nederlandse 'ski-uitrusting'. Alle drie voorzien van een dikke winterjas met sjaal en muts, was beslist geen overbodige luxe. Het was er door de wind steenkoud en dat hebben we gevoeld. De meest toeristische plaatsen zijn hier 'Katoomba' en 'Leura'; vooral dit laatste plaatsje heeft een Engelse uitstraling en beschikt over een aantal restaurants en cafe's. Vanaf Écho Point' in Katoomba heb je een prachtig uitzicht over de 3 rotsformaties 'The Three Sisters' en kun je meerdere wandeltochten maken naar diverse uitzichtspunten, varierend van 30minuten tot wel 8 uur; dus keus genoeg. Aangezien wij dit uiteraard niet met Timo konden doen, hebben wij gekozen voor 'Scenic World'; waarbij wij met de trein naar beneden zijn gegaan (dat was kort maar krachtig 45% steil naar beneden in een bijna liggende positie) en met de kabelbaan naar boven. Onder aangekomen ligt de 'Jamison Valley' (opgenomen onder de 'World Heritage Listed Rainforest') en vanaf hier kun je via een 2,2 km aangelegd houten pad iets opsnuiven van dit immense natuurgebied. Het gebied is dermate uitgestrekt, dat het natuurlijk onmogelijk is om alles in 1 dag te zien, dus gaan we zeker nog een keer terug, maar dan wel met een overnachting.
klik op de foto voor het album
een reactie kun je geven door op 0 reacties te klikken

donderdag 23 augustus 2007

Lollipop's; Timo's nieuwe pre-school.


Het vinden van een pre-school voor Timo bleek toch lastiger dan gedacht. Ook in Australie bestaan er lange wachtlijsten, aangezien hier de vraag het aanbod overschrijdt. Tevens speelt hier mee dat veelal de gesubsidieerde pre-schools beperkte plaatsen hebben en de kosten lager zijn dan de commerciele pre-schools. Voor ons dus noodzaak om zo snel mogelijk op zoek te gaan.
'Toeval bestaat niet', luidt het gezegde en dat bleek maar weer eens toen wij in een locale patisserie in contact kwamen met een Engelse dame, die hier net een paar maanden woonachtig was. Ook zij had hetzelfde proces meegemaakt en maakte ons derhalve attent op een pas geopende pre-school ('Lollipop') in de plaats 'Artarmon'; op 5 minuten rijden afstand van ons nieuwe stekkie. Dat bleek een schot in de roos. Timo kon een week later direct beginnen. Het enige verschil was dat dit niet alleen een pre-school was, maar tevens een kinderdagverblijf voor de allerkleinsten. Bij een pre-school zijn de tijden meestal van 09.00-15.00uur en worden er geen lunches aangeboden; daar moeten de ouders zelf voor zorgen. Bij een kinderdagverblijf zijn de openingstijden identiek aan die in Nederland en is het eten inclusief. Je weet niet wat je ziet. De school beschikt over een full-time kok (Roseanne), die meestal voor een aantal weken de maaltijden heeft samengesteld. Van morning- tea en dinner (met toetje) tot afternoon tea en evening-snack! En alles vers bereid. Ik hoor Timo dan ook niet mopperen. (dat lust ik niet!) Als ik Roseanne vraag of er wel eens restjes over zijn, hoor ik tot mijn verbazing van niet. Ik dacht dat de meeste kinderen van die 'fussy eaters' waren.

In het begin had Timo het er wel moeilijk mee; hij kon zich niet verstaanbaar maken in zijn eigen vertrouwde taal en liet dat na thuiskomst duidelijk aan ons merken. Kregen wij even de volle laag en was hij zijn ei kwijt. Nu, een paar weken verder, gaat het stukken beter. Volgens de juf gaat hij met sprongen vooruit en begint hij al aardig Engels te brabbelen. Lukt het niet, dan maakt hij er wel Engels op zijn manier van. Hij geniet meer en meer en kan het programma aardig bijbenen. Ook is hij dikke maatjes met zijn vriendje 'Max' en diens zusje' Felicity'. Oh, we als wij iets verkeerd over hen zeggen, dan is het huis te klein.
Nu maar hopen dat het zo blijft, dan kan hij vanaf volgend jaar hier in Lane Cove naar de primary school.

Klik op de foto voor het album.

woensdag 22 augustus 2007

De perfecte locatie voor een nieuwe start!

De eerste 6 weken hebben wij in een ge-meubileerd appartement gezeten precies aan de overkant van 'The Operahouse'. Deze wijk, genaamd 'Kirribilli', ligt dicht in de buurt van het zaken-en toeristencentrum en op een steenworp afstand van zowel het treinstation ('Milsons Point') als 2 ferriehavens. Voor ons een belangrijk criterium, aangezien de komende weken voornamelijk zouden bestaan uit het verkennen van het openbaar vervoer-systeem ivm de bureaucratische papierwinkel! Dat had Simone Hofmann, die ons geholpen heeft met het vinden van beide woningen en haar eigen reale-state bedrijf hier heeft opgezet, goed ingeschat. (zie http://www.exclusiverelocation.com.au/) Een betere start hadden wij ons niet kunnen wensen.

Die eerste 6 weken zijn wij alleen maar bezig geweest met het verkrijgen van diverse documenten en de aankoop van een voor ons onmisbare auto.
Aangezien wij in Nederland al het nodige vooronderzoek hadden gedaan, wisten wij hoe belangrijk hier een bankrekeningnummer, een huurovereenkomst en een locaal rijbewijs zijn. Zeker het NSW (New South Wales)rijbewijs; dat hier geldt als een identificatiebewijs. Bij het aangaan van diverse contracten (zoals huurwoning, abonnement voor mobiele telefoon, vaste lijn, levering electriciteit en gas etc.) wordt er uitgegaan van een puntensysteem, waarbij de verschillende aangegeven documenten afzondelijk een bepaalde hoeveelheid punten vertegenwoordigen. Indien je deze niet hebt, heb je pech; alleen het hebben van een bankrekening met voldoende saldo, is hier niet toereikend. Hoe meer 'waarde-documenten' je kunt overleggen, hoe sneller je iets kunt aanvragen.

Onze eerste ervaring was derhalve met het aanvragen van een locaal rijbewijs. Een internationaal rijbewijs van de ANWB is maar beperkt geldig en aangezien wij ons Nederlandse rijbewijs ook nog graag wilden houden, moesten wij dit officieel laten vertalen. Nou ja, officieel; ik weet niet of je hiervoor beedigd vertaler moest zijn, want naar ons idee waren de zinnen zo overgenomen van het internationale rijbewijs van de ANWB. (maar aan de prijs te zien, was het wel degelijk officieel!) We hebben hier voor de spoedvertaling gekozen, aangezien je anders 3 weken moest wachten op dit 'vodje'. Daarna direct door naar de RTA oftwel naar het bureau voor auto-c,q. motor registratie. Wij waren reeds 'gewaarschuwd'; 2 nummertjes trekken anders wordt er maar 1 persoon van de familie geholpen! Bespeur ik hier iets van verborgen werkeloosheid? Een paar letters van het alfabet herkennen, een digitale foto en nog geen half uur later, hadden wij het felbegeerde (waarde)bewijs in hadden. Wat waren wij gelukkig!

Volgend obstakel was het kopen van een mobiele telefoon. Simpel, niet echt.
Aangezien je nog geen history hebt opgebouwd over minimaal 3 maanden en dus ook nog niet over een locale creditcard beschikt, krijg je GEEN contract voor een mobiele telefoon. Wij konden wel degelijk aantonen dat wij reeds op de dag van aankomst een bankrekening hadden geopend en ook al over de bankpassen beschikten en er ruim voldoende ´kapitaal´op stond, maar de dame in spe, was onverbiddelijk. Geen ´verleden´hier opgebouwd ,dan ook geen contract. Helaas, pindakaas! Gelukkig wel een prepaid mogelijkheid, maar ook hier de nodige obstakels. Daarna moesten wij ons even oppeppen met een overheerlijke ´Cafe latte´en vonden wij dat wij genoeg geregeld hadden voor die dag.

Het vinden van een ´geschikte´ huurwoning was ook wel een bijzondere ervaring.
Ten eerste waren wij behoorlijk geschrokken van de prijs/kwaliteit verhouding.
Dat Sydney zich in dezelfde categorie mag scharen als London en New York, dat was bekend, maar dat de huizen in zijn algemeenheid van een dergelijk slechte kwaliteit zijn, dat wisten we niet. Mensen hebben een heel ander bestedingspatroon dan in Nederland en aangezien zij voor het overgrote deel van het jaar buiten ´leven´, wordt er weinig aan onderhoud van het huis gedaan. Het salaris gaat op aan huur c.q. hypotheeklasten, eten, en sociale evenementen. Voor de rest blijft er nauwelijks iets over. Is waarschijnlijk ook niet belangrijk, dan gebruik je gewoon dagelijks de creditcard. De afbetaling zie je later wel weer. Daar zijn wij dan weer te nuchter voor.

Voor ons was de keuze van een woning derhalve vrij snel gemaakt. We wilden de geneugten van de stad het eerste jaar zeker blijven ervaren en niet op een uur rijden afstand in een afgelegen gebied vastzitten. Dus viel ons oog op een spiksplinter nieuw appartement boven een tandartspraktijk in ´Lane Cove´, op 10 minuten rijden van het centrum. Helaas waren we hierdoor wel genoodzaakt om nog zeker een kwart van onze meubels op te slaan, elders. Helaas voor Timo voorlopig geen speeltoestel, want we hebben alleen een balkon. Maar achteraf, zijn we heel tevreden met onze keuze, want we zijn in een vloek en een zucht in het centrum. Vaak met de trein of de snelbus, want de parkeertarieven liegen er niet om.

Het verkrijgen van een huurwoning verloopt hier uiteraard ook anders. De eigenaar oftewel landlord bepaalt aan de hand van de verkregen informatie, waaronder uiteraard het saldo op je bankrekening en de referenties die je opgeeft, of je de woning MAG huren. Onder referenties verstaat men hier, personen die hier in Australie wonen en jouw dus kennen. Men belt die betreffende personen daadwerkelijk op om het een en ander! te verifieren.
EN DAT MAG GEEN FAMILIE ZIJN! Erg lastig als je hier net 3 weken woont.
Dan wordt je ineens erg creatief! Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en wonen we hier inmiddels alweer 5 weken.
We trekken er in de weekenden veel op uit en plannen zoveel mogelijk dagtrips in, zodat we straks na een jaar een veel beter beeld hebben van de diverse wijken en wij wellicht makkelijker een beslissing kunnen nemen tav huren of kopen. Voorlopig zijn we daar niet al teveel mee bezig en concentreren wij ons vnl op de schitterende natuur en de prachtige stranden, waaraan Sydney en omgeving rijk is. Wij hebben voorlopig nog genoeg op de agenda staan en dat allemaal binnen een paar uur rijden vanaf Sydney.


Klik op de foto voor nog meer kijkgenot.

zondag 19 augustus 2007

Verhuizing

Op 23mei 2007 was het dan zover....... onze huisraad zou worden ingepakt en verscheept naar de andere kant van deze aardbol. Gelukkig hadden wij dit proces al eens eerder meegemaakt en wisten wij hoe hectisch de komende dagen zouden verlopen.

Aan onze planning kon het niet liggen, want wij zijn ruimschoots voor ons vertrek met de "grote schoonmaak" begonnen. Aangezien wij dit keer de verhuizing zelf moesten betalen, hebben wij zeer bewust gekeken welke spullen we wilden meenemen. Voor de 'overtollige' spullen was het niet zo moeilijk om een geschikt adres te vinden: het ging ofwel naar de buren of hun kinderen, c.q. kleinkinderen of het werd via marktplaats verkocht. Dit laatste was een goed alternatief om toch nog op korte termijn iets te kunnen verkopen. Al met al scheelde dat de nodige dozen (en Euro's) tijdens de verhuizing. Eigenlijk een uitstekend pressiemiddel om de zolder op te ruimen en er achter te komen, wat een mens zo al niet bewaard in de loop der jaren. Ik weet niet hoeveel dozen met boeken, uitreksels, rapporten etc. Ewald heeft gesorteerd (ik schat van de afgelopen 20 jaar)en zo weer een bijdrage heeft geleverd aan de 'Berghemse' papierophaaldienst. De laatste week kwamen zij in ieder geval niet voor niets!

Daarnaast had het verhuisbedrijf ons op het hart gedrukt dat men in Australie zeer oplettend was mbt de uiterlijke staat van de aangeleverde huisraad. Concreet hield dit in dat alles, maar dan ook alles zeer, zeer, overdreven schoon moest worden aangeleverd. Geen spatje modder (zeg maar rustig korreltjes zand!) op de fiets van Timo, alle tuinspullen moesten er eigenlijk weer uitzien als nieuw en alle voorwerpen van riet moesten wel 2x worden schoongemaakt. Van verveling dus geen sprake! Men is hier als de dood voor welke ziektes (lees: beestjes!)dan ook, die eventueel tijdens zo'n verhuizing zouden kunnen worden overgedragen. Dus laat men hier niets over aan toeval.

Al met al zijn deze 3 dagen prima verlopen en hebben wij met een goed ,maar toch raar (onderbuik)gevoel deze afgelopen 10 jaar in Berghem kunnen afsluiten.

Klik op de foto om het album te bekijken.

woensdag 23 mei 2007

Afscheid op school van Timo



Op 22mei 2007 was het afscheid gepland op Timo's school. Voor hem een hele gewaarwording, want vanaf nu zou hij alleen maar zijn vriendjes en vriendinnetjes via email kunnen 'zien'. We hadden hem uitgelegd waar we zouden gaan wonen en aangezien wij hier een jaar geleden op vakantie waren geweest, wist hij dat het heeeel,ver vliegen was. Maar dan blijkt dat de begrippen 'tijd'en áfstand' toch moeilijk uit te leggen zijn voor een 4-jarige. Juf Karin had hierover met de kinderen in de klas gesproken en ze wisten dus dat wij gingen verhuizen: "naar een heel, ver land"!De juf had 2 verrassingen voor hem in petto; als eerste had iedereen zijn/haar leukste ervaringen met Timo op papier 'verwoord' (lees: getekend) en had de juf deze gebundeld en daarnaast kreeg hij een spetterend T-shirt met alle (zelf-geschreven) namen van ZIJN klasgenootjes. Timo was na afloop enigszins overdonderd en was door de hectiek van de afgelopen weken even van zijn stuk gebracht; maar vond het uiteindelijk toch reuze spannend. Die middag was een geslaagde afronding van zijn korte, maar positieve ervaring (4 maanden) met het Nederlandse openbaar onderwijs. Nu maar afwachten hoe het in Australie zou verlopen.........

Klik op de foto om het volledige album te bekijken.


dinsdag 15 mei 2007

Afscheidsfeest






Op 14mei 2007 hebben wij met familie en vrienden afscheid genomen en wilden wij dit uiteraard met een echte Brabantse koffietafel doen.



Klik op de foto voor het album.